Al meer dan anderhalve maand werkt iedereen zo veel mogelijk vanuit huis. In videocalls tref je je collega's, klanten en leveranciers in t-shirt temidden van hun rommelige werkkamers. Je ziet iedere week hun haar wat langer worden, je weet inmiddels wat ze eten tijdens de lunch, je begint hun kinderen al aardig te kennen en deelt meer persoonlijke informatie dan ooit. Hoezo onpersoonlijk, dat werken op afstand?
De afgelopen weken merkte ik dat gesprekken steeds oprechter werden; iedereen heeft behoefte aan het delen van klein en groot persoonlijk leed en eigen onzekerheden en kwetsbaarheden. Ook in online coaching en training is het mogelijk om een heel persoonlijke en vertrouwde setting te creëren, 'virtual closeness' wordt dit genoemd. Aan het eind van een programma nemen deelnemers met evenveel weemoed afscheid van de groep als na een life programma. Ze weten elkaar misschien nog wel beter te vinden, doordat ze zo gewend zijn om vanuit afstand te delen en te leren.
コメント